Site Loader

Vaak is een loopbaantraject te zien als een reis die je maakt en waar je allerlei persoonlijke ontdekkingen doet. Dit keer een blog van mijn zoon Gerjan Ekenhorst over een treinreis die we samen maakten. Over wat we onderweg beleefden en ontdekten.

Na vijf jaar vervalt komende maand mijn studenten OV-kaart. Een pijnlijk moment, maar tegelijkertijd een goede reden om er nog een paar keer goed gebruik van te maken. Er zijn immers nog zoveel spoorlijntjes waar ik nog nooit geweest ben.

Zo toog ik met mijn vader op een mistige zaterdag richting het hoge noorden. Ik met mijn studenten OV-kaart, hij met een 60+gratis-reizen-dag. Het plan? Een aantal van die perifere spoorlijntjes afgaan in het oosten- en noorden des lands. Van die lijnen die dankzij de privatiseringen van het spoor in handen van busmaatschappijen terecht zijn gekomen. Reeds twee weken van tevoren was de route bekend. Met zorg door mijn vader samengesteld. Groningen – Veendam, per bus naar Emmen, door naar Zwolle, om af te sluiten met een bezoek aan het te verdwijnen station Geerdijk.

In alle vroegte pakken we de trein van Apeldoorn naar Deventer. Direct blijkt al dat ik niet de enige ben die als een halve autist z’n telefoon erbij pakt. Pa heeft de boot niet gemist en maakt nog eerder verbinding met de treinwifi dan ik. Maar omdat de krant ’s ochtends nog niet bezorgd was, wordt die op station Deventer alsnog gekocht. Dat dan weer wel. Zowel Trouw, als het Nederlands Dagblad.

Het is goed om af en toe dingen met je vader te doen. In de vaart der volkeren zou je elkaar nog bijna uit het oog verliezen. Mooi dat de liefde voor het reizen per spoor ons vandaag samenbrengt. Alles is aanwezig. Goed gezelschap, een krantje, mooie uitzichten. Niet dat we nou heel veel zeggen, maar dat hoeft ook niet. We praten een beetje bij, lezen de krant, en bekijken of we voldoende tijd hebben om op het volgende station een kopje koffie te halen. Een heuse papadag.

Het eerste hoogtepunt van de reis is station Zuidbroek. Vroeger was het een redelijk groot knooppunt richting het zuiden, nu is het een Arrivastation. Bijzonder genoeg is er een hotel naast het station. Het gaat open op afspraak. Ook bevindt zich hier het Noord-Nederlands trein & trammuseum. Eigenlijk een verplichting, maar we moeten alweer door.

De overstap in Emmen halen we net. Op dit bijzonder drukke lijntje kun je de grens met Duitsland bijna aanraken. Voorbij Coevorden zie je de windmolens op Duits grondgebied al staan. Voor mensen uit de randstad, waar ik inmiddels woon, is het vaak onbegrijpelijk dat je achter Utrecht nog tijden door kunt rijden en nog steeds in Nederland kunt zijn. Het is ook de grond waar onze familie(naam) vandaan komt. Pa heeft om de paar minuten een herinnering of verhaal.

De spoorverbinding Zwolle – Almelo leidt ons door het hart van Salland. Niet Twente dus. Als ik mijn vader mag geloven, en waarom niet, zijn Sallanders wat gereserveerder dan hun Tukkerburen. Die zijn toch wat pro-actiever. Misschien dat mijn Randstadvrienden daarom vaak wel een beeld hebben bij Twente, maar niet bij Salland. Een gemis, want het is mooi hier. Een beetje hoogteverschil, bomen, nog steeds mistige weilanden met hier en daar een torenspits.

Als sluitstuk van de dag gaan we richting Geerdijk (lijn Almelo – Mariënberg). In dit dorpje checken dagelijks zo’n vijftig mensen in- en uit. In het lijstje minste mensen per station staat het daarmee op de tweede plaats (na Enschede de Eschmarke). Met het doortrekken van de lijn naar Hardenberg wordt station Geerdijk daarom binnenkort opgeheven. Niemand lijkt er echt rouwig om. Op naar Geerdijk betekent weer een Arrivatrein in. Arriva meent haar treinen van namen te moeten voorzien. De trein waar we inzitten heet Anne van der Meiden, een van de theologische voorbeelden van pa. Het doet hem deugd dat ze een trein naar een theoloog noemen.

Op station Geerdijk ligt een dode duif. Volgens een bordje dat er hangt kun je bij calamiteiten de stationsmanager bellen. Een enorme interesse maakt zich van ons meester. Wie is deze stationsmanager van Geerdijk. Als we hem of haar bellen wordt de duif dan meegenomen? En als het station verdwijnt, verliest deze figuur dan ook zijn of haar baan? Ondanks deze overdenksels gaan we toch maar naar de lokale snackbar en eten een broodje kroket en een gehaktbal.

Inmiddels wordt het buiten alweer donker. Anne van der Meiden brengt ons terug naar Almelo. Het was een mooie papadag. En we zagen dat het goed was…

Post Author: Herman

zie: www.hermanekenhorst.nl

14 Replies to “Treinreis met verrassende ontdekkingen.”

  1. Hallo Gerjan,
    erg leuk beschreven, je hebt talent. Mooie dag zo samen die vergeet je nooit meer. Zo ben ik ooit met mijn vader een dag op stap geweest met de auto en weet ik nog steeds details.

  2. Prachtig verhaal, Gerbert Willem Johan! Ik zie jullie zitten en samen overlegend de duif begraven…..Smakelijk verhaal! Jouw andere stuk heb ik ook met veel interesse gelezen!
    Mooi werk, jongen! Groeten, ook aan Pa en Ma en zus, Saskia

  3. Ik las al in de krant dat het ongewoon druk was op station Geerdijk 🙂 een mooi afscheid van je OV.

    Ps. Ze zeggen dat Limburg ook nog bij ons hoort

  4. Hallo Herman, leuk om zo een dag met je zoon op te trekken. Gaat het goed met je en je werk? Ik geniet bijna dagelijks van mijn pensioen, maar ben ook actief als belangenbehartiger van de ANPV politiebond en ik start deze maand als lid van van de PREO-BAC in Arnhem. Zo blijf ik betrokken en actief. Hartelijke groeten,
    Peter Jan.

  5. Hallo Herman,
    M
    ooi om te lezen. Mijn dochter nodigde me uit een reis met haar te maken naar Myanmar. Het is een onvergetelijke reis geworden. Drie weken samen optrekken, praten en niets zeggen en samen lopen tijdens een trekking. Wel ervaren dat grenzen stellen nog steeds een item is. Niet ten aanzien van mijn dochter, maar ten aanzien van mijzelf.

  6. Leuk verhaal, boeiend geschreven, nodigt uit om door te lezen. Dank je wel dat ik een dagje mee mocht.

  7. Prachtig om zo een dag samen op te trekken en tijd voor elkaar te maken! Ik geniet van jullie verhaal en ik voel een steek jaloezie….

  8. Een prachtig verhaal en naast nostalgie ook een gezellige dag pa en zoon om nooit te vergeten en voor herhaling vatbaar er zijn nog vele bestemmingen. Wat wordt de volgende.

  9. Hallo Gerjan,
    Wat leuk dat je met mijn voormalige buurjongen , je vader Herman, deze treinreizen hebt gemaakt en wel heel dicht bij ons in de buurt was, nl.5 km ten oosten van ons huis/woonplaats Den Ham, nl station Geerdijk.
    De groeten aan je vader en verdere familie Ekenhorst!

  10. Wat een geweldig verhaal, juist in zijn eenvoud zo groots.

    En zo mooi een papadag!

    Groet je vroegere buurmeisje Jenny

Geef een reactie

Jouw e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.